Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών .... σε διαθεσιμότητα-απόλυση

5-10-2014:  1625 εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα-απόλυση "γιορτάζουν" μακριά από τα σχολεία ... μέσα στη "δεξαμενή των απολύσεων"

Για δεύτερη χρονιά, εδώ και 15 μήνες, οι Εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα-απόλυση βρισκόμαστε στο "δρόμο", μακριά από τα σχολεία, ενώ οι τάξεις μας είναι άδειες, μιας και μαζί με εμάς, 20.000 μαθητές ρίχτηκαν στον "Καιάδα" των μνημονιακών απαιτήσεων για λιγότερη Δημόσια Παιδεία, στερούμενοι τη δυνατότητα να σπουδάσουν τον κλάδο που επιθυμούσαν.

Όλους αυτούς τους 15 μήνες που βρισκόμαστε σε διαθεσιμότητα, σε συνθήκες ομηρίας και εμπαιγμού, έχουμε ακούσει τα πιο απίστευτα ψέματα από την κυβέρνηση:

α) «Οι διαθεσιμότητες των εκπαιδευτικών έγιναν για την αναδιάρθρωση του δημόσιου σχολείου», ενώ αποδεικνύεται περίτρανα ότι στόχος τους είναι η άρση της μονιμότητας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι απολύσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας εκπαίδευσης στους ιδιώτες και

β) Έχουν το θράσος να λένε ότι «οι διαθεσιμότητες έχουν δημοσιονομικό όφελος», ενώ πρόκειται για ΔΑΣΠΑΘΙΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ. Συγκεκριμένα, εδώ και 15 μήνες βρισκόμαστε μακριά από κάθε εκπαιδευτική διαδικασία και πληρωνόμαστε το 75% του μισθού μας, ενώ την ίδια ώρα το κράτος πληρώνει επιπλέον ωρομίσθιους στα ΕΠΑΛ και στα ΙΕΚ, σε θέσεις που θα μπορούσαμε να είχαμε μεταταγεί. Την ίδια εγκληματική πολιτική συνεχίζει το Υπουργείο Παιδείας και κατά τη φετινή σχολική χρονιά, κατασπαταλώντας το υστέρημα του Ελληνικού λαού.

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας και στέλνουμε ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Δηλώνουμε ότι είμαστε όρθιοι και αποφασισμένοι τον αγώνα αυτό, να τον δώσουμε μέχρι το τέλος, όλοι μαζί και να τον κερδίσουμε.

• ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΥΠΑΙΘ,
• ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΠΑΛ

ΟΛΜΕ: Διακήρυξη για την Παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών

Η 5η του Οκτώβρη είναι αφιερωμένη στους εκπαιδευτικούς όλου του κόσμου, που με αδιάκοπο μόχθο, καθημερινή αγωνία και ασίγαστο πάθος για το έργο τους συμβάλλουν καθοριστικά στην παιδεία των σύγχρονων πολιτών.

Ωστόσο, και ο εφετινός εορτασμός της 5ης Οκτώβρη βρίσκει σε δεινή θέση την εκπαιδευτική κοινότητα, όπως και συνολικά την εκπαίδευση. Η πολιτική των Μνημονίων και της Τρόικας, που ακολουθείται με ευλάβεια από την ελληνική κυβέρνηση με πρόσχημα το ξεπέρασμα της κρίσης, οδηγεί στη συρρίκνωση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών και υποβαθμίζει διαρκώς το επίπεδο ζωής και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. Οι συνεχείς περικοπές των δαπανών για την εκπαίδευση κάνουν δύσκολη την κάλυψη ακόμα και των πιο βασικών αναγκών των σχολείων.

Η έναρξη του σχολικού έτους βρήκε και εφέτος την εκπαίδευση με σοβαρά κενά και ελλείψεις στο διδακτικό προσωπικό. Με τους αγώνες και τις παρεμβάσεις μας διεκδικούμε σε όλα τα σχολεία ολιγομελή σχολικά τμήματα, απρόσκοπτη μετακίνηση των παιδιών στο σχολείο, επαρκή σίτιση και υγειονομική φροντίδα, κατάλληλα υποστηρικτικά μέτρα και καλύτερους όρους μάθησης των παιδιών.

Διαπιστώνουμε, παράλληλα, ότι η μόνιμη και σταθερή εργασία αμφισβητείται και βάλλεται. Το καλοκαίρι του 2013 περίπου 2.500 συνάδελφοι της τεχνικής εκπαίδευσης τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και 51 ειδικότητες καταργήθηκαν, ανοίγοντας ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Χιλιάδες παιδιά στερήθηκαν τη δυνατότητα να σπουδάσουν τον κλάδο που επιθυμούσαν. Το τοπίο συμπληρώνεται από την τακτική των μηδαμινών διορισμών στην εκπαίδευση, με όλες τις αρνητικές συνέπειες για την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου.

Σε αυτό το πλαίσιο θεσμοθετήθηκαν πέρυσι και οι αλλαγές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με αιχμή το Λύκειο και την επαγγελματική εκπαίδευση. Στο εξής το μορφωτικό μας έργο υποτάσσεται ακόμα περισσότερο στις ανάγκες των αλλεπάλληλων, πανελλαδικής εμβέλειας, εξετάσεων, στις οποίες υποβάλλονται οι μαθητές του Λυκείου μέσω της περιβόητης «Τράπεζας Θεμάτων». Μέσα από αυτή τη διαδικασία τα φροντιστήρια διογκώνονται και οι οικογενειακές δαπάνες για την ιδιωτική εκπαίδευση καταντούν δυσβάσταχτες.

Η κυβέρνηση με το νέο σύστημα επιδιώκει να διαμορφώσει για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών μια γενιά μειωμένων προσδοκιών και μέσα από τις εξετάσεις να τα ωθήσει κατά χιλιάδες έξω από το Λύκειο, στην πρώιμη κατάρτιση και την υποαμειβόμενη εργασία. Στόχος είναι να παραχθεί το πειθήνιο εργατικό δυναμικό που χρειάζονται οι επιχειρήσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης. Σε ένα σχολείο που δεν θα μπορεί να προετοιμάζει κατάλληλα τους νέους ανθρώπους, ώστε να κατανοούν, να ερμηνεύουν και να αλλάζουν τον κόσμο, ο εκπαιδευτικός δεν θα είναι δάσκαλος αλλά «προγυμναστής» για τις εξετάσεις.

Συνεκτικός αρμός αυτής της πολιτικής είναι η προώθηση της λεγόμενης «αξιολόγησης» στην εκπαίδευση, που έχει διπλό στόχο: Από τη μια τη μισθολογική καθήλωση των εκπαιδευτικών και να ανοίγει το δρόμο για απολύσεις και διάλυση των εργασιακών σχέσεων συνολικά και, από την άλλη, την επιβολή κλίματος αυταρχισμού και πειθαναγκασμού στα σχολεία, ώστε να δημιουργηθεί ένα σχολείο που θα ευνουχίζει τη σκέψη και θα προσαρμόζει την «πελατεία» του στις ανάγκες τις αγοράς.

Με ιδιαίτερη ανησυχία, τέλος, παρατηρούμε στην ελληνική κοινωνία την αναβίωση φασιστικών – νεοναζιστικών αντιλήψεων και πρακτικών, που η ανθρωπότητα, με βάση την πολύχρονη ιστορική εμπειρία της, έχει καταδικάσει και συντρίψει αμετάκλητα. Η εμφάνισή τους στο χώρο του σχολείου συνοδεύεται από έξαρση του μίσους και της τυφλής βίας, ιδίως εναντίον των ανυπεράσπιστων. Η νέα γενιά δεν έχει να κερδίσει τίποτα από το φασιστικό δηλητήριο. Αυτοί που κερδίζουν είναι οι ισχυροί του πλούτου και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Δεσμευόμαστε σταθερά για μια εκπαίδευση που βασίζεται και προάγει τις ανθρωπιστικές αξίες, τον πολιτισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, προωθεί την αλληλεγγύη προς κάθε άνθρωπο και προς όλους τους λαούς, καλλιεργεί την αγάπη και την ευθύνη για το περιβάλλον, και αντιμάχεται το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία και κάθε είδους διάκριση.

Ως εκπαιδευτικό κίνημα αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, μιας πολιτικής που πρέπει να μείνει αμετάκλητα μακρινό παρελθόν. Επιμένουμε με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα να διεκδικούμε ένα σχολείο που θα συμβάλλει στη χειραφέτηση των υλικών και πνευματικών παραγωγικών δυνάμεων της ανθρωπότητας από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της χειραγώγησης. Ένα σχολείο δημόσιο και δωρεάν, που θα αγκαλιάζει όλα τα παιδιά και θα εξασφαλίζει σε αυτά την αναγκαία μορφωτική υποδομή χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.

Υ.Γ.: Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζεται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιου στρατοπέδου προσφύγων.