Η διαθεσιμότητα ήταν άδικη, πρέπει να υποστούμε τις συνέπειές της ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ;

Μ έ χ ρ ι    ν α    π ε θ ά ν ο υ μ ε ;

Τον Ιούλιο του 2013, περίπου 2.500 εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης έμαθαν από την τηλεόραση πως καταργούνται. Με φιρμάνι του τότε υπουργού Παιδείας καταργήθηκαν οι τομείς και οι ειδικότητες των οποίων τα μαθήματα δίδασκαν και οι ίδιοι μπήκαν σε καθεστώς διαθεσιμότητας. Μαζί τους, φυσικά, έμειναν στον αέρα και περίπου 20.000 μαθητές που φοιτούσαν στις αντίστοιχες ειδικότητες στα ΕΠΑΛ, μιας και η μόνη μεταβατική διάταξη ήταν να τελειώσουν όπως-όπως το σχολείο οι μαθητές που θα φοιτούσαν τον Σεπτέμβρη στη Γ’ Λυκείου.

Αφού ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ, οργανωθήκαμε και διεκδικήσαμε το δίκιο. Το δικό μας και των μαθητών μας που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκαν σε χαμηλές, κοινωνικά και οικονομικά, τάξεις και το ΕΠΑΛ τους έδινε διέξοδο μορφωτική αλλά και επαγγελματική και κοινωνική.

Δύο χρόνια στους δρόμους, σε καταλήψεις και αγώνες, πολλές φορές μαζί με όλους τους υπόλοιπους που βρέθηκαν στην ίδια θέση με μας, φωνάζοντας πως «θα επιστρέψουμε και θα είναι ντάλα μεσημέρι»

Επιστρέψαμε το 2015 αλλά η άδικη διαθεσιμότητα είναι πάντα μπροστά μας. Μπροστά μας στον ηλεκτρονικό μας φάκελο όπου υπάρχει η εγγραφή «Διαθεσιμότητα λόγω κατάργησης ειδικότητας» Η δική μου κράτησε έναν χρόνο, έντεκα μήνες και δύο μέρες. Μπροστά μας στη διδακτική προϋπηρεσία. Μπροστά μας ακόμα και σ’ αυτό που έχουν όλοι (όλοι;) μπροστά τους, στη σύνταξη.

Εξηγώ. Όσο κράτησε το καθεστώς της διαθεσιμότητάς μας πληρωνόμασταν με το 75% του μισθού μας και αντίστοιχες ήταν και οι κρατήσεις μας. Αυτό σημαίνει πως όταν με το καλό ο καθένας από μας βγει στη σύνταξη, και αφού αυτή υπολογίζεται πλέον λαμβάνοντας υπόψη τους μισθούς της τελευταίας 15ετίας, θα πάρει μειωμένη σύνταξη σε σχέση με άλλους συνάδελφους με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας αλλά χωρίς τη διαθεσιμότητα.

Η διαθεσιμότητα ήταν άδικη, πρέπει να υποστούμε τις συνέπειές της ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ;

Δόμνα Μπογδάνου

Μέλος της Συντονιστοκής Επιτροπής πρώην  Εκπαιδευτικών Δ.Ε. σε Διαθεσιμότητα

 ΣΕΙΜ: Δανειστήκαμε, και προσαρμόσαμε στην περίπτωσή μας, το παραπάνω σκίτσο του ΑΡΚΑ και ... ελπίζουμε να μην εγείρει θέμα "πνευματικών δικαιωμάτων"! (ευχαριστούμε)