ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η ώρα της τελικής σύγκρουσης πλησιάζει. Κλιμακώνουμε τους αγώνες μας ενωτικά, δυνατά, αποφασιστικά.

Τον τελευταίο καιρό -ειδικά μετά την αλλαγή της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ- παρατηρούμε μια οργανωμένη προσπάθεια από πλευράς του υπουργού (κλείνοντας το μάτι πότε στη μια ειδικότητα και πότε στην άλλη) να προκαλέσει σύγχυση, διάσπαση, με τελικό στόχο τη διάλυση της Συντονιστικής Επιτροπής. Έφτασε στο σημείο άλλωστε να απειλήσει μέλη της συντονιστικής επιτροπής κατά τη διάρκεια της τελευταίας κατάληψης στο πολιτικό του γραφείο, αλλά και στις 9/10 στη συνάντησή μας στο ΥΠΑΙΘ. Δείχνοντας πόσο πολύ ενοχλείται από τους αγώνες μας που του χαλάνε την επικοινωνιακή εικόνα “συναίνεσης” που θέλει να περάσει και αποκαλύπτουν τις συγκεκριμένες πολιτικές που εφαρμόζει, στην τελευταία συνάντηση ζήτησε "moratorium" και αναστολή συγκεκριμένων μορφών κινητοποιήσεων. Τις τελευταίες μέρες σε ένα κρεσέντο αυταρχισμού, επιτέθηκε στους μαθητές, απαξίωσε όλους τους εκπαιδευτικούς (ιδιαίτερα τους εκπαιδευτικούς σε διαθεσιμότητα) στο πρόσωπο του προέδρου της ΟΛΜΕ, ενώ έφτασε ακόμα στο πιο επαίσχυντο σημείο να ζητάει από τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς -με το πρόσχημα του εθελοντισμού- να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται.

Η απάντηση που πήρε και παίρνει καθημερινά είναι μια: Συνεχίζουμε αταλάντευτα τους αγώνες μας και δεν διαπραγματευόμαστε με κανένα, τις μορφές πάλης που θα ακολουθήσουμε.

Συναδέλφισσα-συνάδελφε, εσύ που συμμετέχεις 16 μήνες στους αγώνες μας ή εσύ που μας παρακολουθείς από μακριά, γνωρίζεις πολύ καλά ότι η συντονιστική επιτροπή ιδρύθηκε πριν από την απεργία του Σεπτέμβρη του 2013 και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο σε αυτή. Όταν έληξε η απεργία και το κλίμα στα σχολεία άλλαξε, αποφασίσαμε μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες τα παρακάτω:

• Σταθερός προσανατολισμός μας ήταν και παραμένει η παρέμβασή μας στα σχολεία, σε συνεργασία με ΕΛΜΕ & ΟΛΜΕ. Σε αυτό το διάστημα πραγματοποιήσαμε περισσότερες από 10 κινητοποιήσεις- αποκλεισμούς ΕΠΑΛ σε όλη την Αττική και πορείες με τη συμμετοχή καθηγητών-μαθητών-γονιών. 

• Δεν υπάρχουν φωστήρες και Μεσσίες για να τους αναθέσουμε τις τύχες μας και τις ζωές μας. Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας από τα κάτω με συμμετοχή και αυτοοργάνωση. 

• Για τους αγώνες μας και τις μορφές πάλης αποφασίζουμε όλοι μαζί δημοκρατικά, με οργανωτική αυτοτέλεια, χωρίς εξαρτήσεις και προκαταλήψεις. Λογοδοτούμε μόνο στους συναδέλφους μας. 

• Συμμετέχουμε και χρησιμοποιούμε σε κάθε μορφή πάλης (απεργίες, συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις, πορείες. αποκλεισμούς σχολείων & πορείες με μαθητές και γονείς, καταλήψεις σε πολιτικά γραφεία και ΥΠΑΙΘ, δράσεις στο Μαξίμου και στο ΥΔΜΗΔ, διαμαρτυρίες στην τελετή βράβευσης και στο “πάμε σινεμά” και πολλά, πολλά άλλα), χωρίς ταμπού και ιδεολογικές μονομέρειες. Όταν το διακύβευμα είναι η ίδια σου η ζωή, το μέλλον των παιδιών σου, όταν συνάδελφοί μας έχουν οδηγηθεί στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία αναγκάζεσαι απαντώντας πολιτικά να βγεις πέρα από τα όρια και την “κανονικότητα”. Εγχειρίδια καλών και κακών μορφών πάλης ούτε υπήρξαν ούτε θα υπάρξουν ευτυχώς ποτέ. 

Αποτέλεσμα των παραπάνω επιλογών μας ήταν να αναπτυχθεί ένα πολύμορφο, μαζικό, διεκδικητικό κίνημα που ασκεί συνεχή πίεση συνολικά την κυβέρνηση ξεσκεπάζοντας τους υπουργούς της, που κρατάει πάντα το πρόβλημά μας στην επικαιρότητα και βοηθά κάθε συνάδελφο να κρατηθεί όρθιος και να αναζητά λύσεις στους δρόμους του συλλογικού αγώνα. Χαρακτηριστική είναι η φράση που είπε μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ κατά τη διάρκεια συνεδρίασης: “Η Συντονιστική Επιτροπή έσωσε την τιμή του κλάδου με τους αγώνες της”. 

Συναδέλφισσα-συνάδελφε, λίγο πριν την τελική σύγκρουση, για μας -πάνω απ όλα- προέχει η αγωνιστική ενότητα του κλάδου, γι αυτό και δεν θα μπούμε σε ένα εμφύλιο πόλεμο που κάποιοι θέλουν να μας οδηγήσουν.

Τον τελευταίο καιρό κάποιοι μας κάνουν κριτική υποδεικνύοντας μας να διαγράψουμε τις καταλήψεις και τις άλλες δράσεις μας από το αγωνιστικό μας λεξιλόγιο και να προσανατολιστούμε στα σχολεία προσπαθώντας να ......αλλάξουμε το “κλίμα” σε αυτά, λες και αυτό εξαρτάται μόνο από εμάς. Στην ουσία δηλαδή μας ζητάνε να στομώσουμε τα σπαθιά μας λίγο πριν την τελική σύγκρουση (άλλο που δε θέλει ο Λοβέρδος!!). Κάποιοι άλλοι πάνε ένα βήμα παραπέρα και μας κατηγορούν για “happening” και για “περιοδείες” στα πολιτικά γραφεία. Είναι προσβολή για όλους μας να μιλάνε κάποιοι για “happening” όταν το σώμα μας και η ψυχή μας πονάνε ακόμα από τα δολοφονικά χτυπήματα των ΜΑΤ (δάχτυλα, χέρια, αυχένας συναδέλφων), όταν τα ρούχα μας και τα πανό μας μυρίζουν ακόμα χημικά, όταν είχαμε διακομιδές στα νοσοκομεία, συλλήψεις και προσαγωγές στη ΓΑΔΑ. Επί πλέον, είναι υπονόμευση του κοινού μας αγώνα, αναλγησία προς τους συναδέλφους μας που είναι εκτός πινάκων και δείγμα άκρατων συντεχνιακών αντιλήψεων το να μην κάνουν καμιά αναφορά γι αυτούς τους συναδέλφους που απειλούνται άμεσα με απόλυση.

Όλοι αναγνωρίζουμε σήμερα ότι βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η ομηρία και ο εμπαιγμός μας συνεχίζονται, οι πίνακες έχουν βαλτώσει. Έχουμε όλοι πλήρη επίγνωση -είτε είμαστε είτε δεν είμαστε στους προσωρινούς πίνακες- ότι κινδυνεύουμε άμεσα με απόλυση. Γι αυτό το λόγο καλούμε όλους τους συναδέλφους, με πνεύμα ομοψυχίας, αγωνιστικής ενότητας και αυταπάρνησης, να δώσουμε τον ύστατο αγώνα. Ας αναλογιστεί ο κάθε συνάδελφος τις ευθύνες απέναντι στον εαυτό του και στον κλάδο. Κανένας δεν περισσεύει από αυτό τον αγώνα. Αυτά που μας χωρίζουν είναι ελάχιστα μπροστά σ' αυτά που μας ενώνουν.

• ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΥΠΑΙΘ. 

• ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΣΤΟ Ε.Π.Α.Λ.